Marijana Mohoric
Dipartimento di Scienze Religiose, Università di Zara https://orcid.org/0000-0002-8932-0355
Rozwój posługi katechetycznej nieuchronnie podążał za historycznym rozwojem wspólnot kościelnych, co wpłynęło na różne koncepcje tożsamości katechetów i ich formacji. W niniejszej książce głównym tematem jest rozwój koncepcji posługi katechetycznej ze szczególnym uwzględnieniem formacji katechetów w latach 1965-2021. Okres ten jest naznaczony dwoma znaczącymi wydarzeniami: Soborem Watykańskim II (1965-1965) i ustanowieniem przez papieża Franciszka posługi katechetów w Motu proprio Antiquum ministerium (2021). To ostatnie wydarzenie zwieńczyło dynamiczną ewolucję pytań i poszukiwań odpowiedzi dotyczących zaangażowania wiernych świeckich w działalność katechetyczną Kościoła, której szczególny impuls nadał papież Paweł VI w latach siedemdziesiątych XX wieku. Po przeanalizowaniu tego procesu przedstawiono podstawy posługi katechetycznej (powołanie katechety), normatywne aspekty teologiczne i eklezjalne oraz inspirujące kryteria formacji katechetów. Następnie omówiono pięć wymiarów formacji katechety.
Nie są one traktowane jako kompetencje, ale jako uzupełniające obszary szkoleniowe, które stanowią podstawę rozwoju kompetencji w perspektywie integralnej. Wybór ten jest szczególnie rozwinięty w czwartym rozdziale, w którym opracowano koncepcyjne tło podejścia kompetencyjnego w formacji katechetów. Na koniec podkreślono niektóre możliwe wybory metodologiczne, a powodem ich zaproponowania jest spójność z fundamentalną naturą nie tylko formacji katechetów, ale formacji chrześcijańskiej w ogóle. W refleksji nad tymi tematami zastosowano podejście interdyscyplinarne. Zakotwiczeni w teologii, szukaliśmy dialogu z naukami o wychowaniu i komunikacji. Ten trójnóg stanowi podstawę katechezy jako nauki. Rezultatem nie są plany formacji katechetów parafialnych, ale podstawowe horyzonty ich możliwego tworzenia.
Link do publikacji w języku chorwackim: https://morepress.unizd.hr/books/index.php/press/catalog/book/137
